Przejdź do głównej treści
Strona główna / Blog / Zespoły bólowe kręgosłupa

Zespoły bólowe kręgosłupa

Ortopedia
5 lutego, 2025 r.
kręgarz warszawa
Logotyp Google
4.9
na podstawie 525 opinii.
Zobacz opinie
Logotyp Google
5.0
na podstawie 168 opinii.
Logotyp Google
4.9
na podstawie 115 opinii.

Zespoły bólowe kręgosłupa stanowią istotny problem zdrowotny i społeczny, dotykając pacjentów w różnym wieku, o różnych poziomach aktywności fizycznej oraz z odmiennym tłem psychospołecznym. Współcześnie dolegliwości te uznawane są za jedne z najpowszechniejszych powodów zgłaszania się do lekarzy rodzinnych, specjalistów neurologów, ortopedów, fizjoterapeutów oraz rehabilitantów. Wieloczynnikowe podłoże zespołów bólowych kręgosłupa, łączące w sobie komponenty anatomiczne, biomechaniczne, neurofizjologiczne, a także psychospołeczne, sprawia, że ich diagnostyka i leczenie wymagają interdyscyplinarnego podejścia. Równie istotne jest zrozumienie złożoności procesów zachodzących w strukturach kręgosłupa oraz tkanek okołostawowych, by móc w sposób możliwie najskuteczniejszy zapobiegać rozwojowi przewlekłego bólu i jego negatywnym konsekwencjom.

W niniejszym tekście zostaną omówione kluczowe aspekty zespołów bólowych kręgosłupa, w tym ich definicja, czynniki etiologiczne, mechanizmy patofizjologiczne, diagnostyka, metody leczenia zachowawczego oraz interwencyjnego, a także rola rehabilitacji, profilaktyki i edukacji pacjenta. Przedstawione zostaną również najważniejsze standardy postępowania, oparte na dowodach naukowych, uwzględniające systematyczne i wszechstronne podejście do problemu. Celem tego opracowania jest nie tylko nakreślenie obrazu zespołów bólowych kręgosłupa, lecz również ukazanie, jak istotne jest zrozumienie wieloaspektowości tego zagadnienia oraz konsekwentne wdrażanie kompleksowych strategii terapeutycznych.

Definicja i charakterystyka zespołów bólowych kręgosłupa

Zespoły bólowe kręgosłupa to grupy różnorodnych stanów klinicznych, w których dominującym objawem jest ból zlokalizowany w okolicy kręgosłupa szyjnego, piersiowego lub lędźwiowego. Ból ten może promieniować do kończyn górnych lub dolnych, niekiedy towarzyszy mu uczucie sztywności, mrowienia, drętwienia, ograniczenia ruchomości oraz spadek wydolności fizycznej. Dolegliwości te często mają charakter przewlekły, utrzymujący się przez wiele tygodni lub miesięcy. W wielu przypadkach przyczyny bólu nie są jednoznaczne, a jego geneza bywa wieloczynnikowa.

Zespoły bólowe kręgosłupa można scharakteryzować poprzez:

  • Lokalizację: ból występujący w odcinku szyjnym, piersiowym, lędźwiowym lub krzyżowym.
  • Charakter: ból ciągły, napadowy, kłujący, tępy, piekący lub rwący.
  • Promieniowanie: objawy mogą rozchodzić się wzdłuż dermatomów, np. w przypadku ucisku na korzenie nerwowe, lub do okolicznych struktur mięśniowo-powięziowych.
  • Czas trwania: ból ostry (do 6 tygodni), podostry (6–12 tygodni), przewlekły (powyżej 12 tygodni).
  • Stopień nasilenia: subiektywna ocena w skali natężenia bólu, często stosowana skala VAS (Visual Analogue Scale) lub NRS (Numeric Rating Scale).

Warto zauważyć, że zespoły bólowe kręgosłupa różnią się nie tylko pod względem prezentacji klinicznej, lecz także etiologii i mechanizmów, co wymaga indywidualnego podejścia w procesie diagnostycznym i terapeutycznym.

Anatomia i biomechanika kręgosłupa w kontekście zespołów bólowych kręgosłupa

Budowa kręgosłupa i jego podstawowe funkcje

Kręgosłup jest osiową strukturą narządu ruchu, pełniącą kluczowe funkcje podparcia ciała, amortyzacji obciążeń, ochrony rdzenia kręgowego oraz umożliwiania ruchów tułowia i głowy. Składa się z 33–34 kręgów (7 szyjnych, 12 piersiowych, 5 lędźwiowych, 5 krzyżowych i 4–5 guzicznych), pomiędzy którymi znajdują się krążki międzykręgowe. Krążki te zbudowane są z jądra miażdżystego oraz pierścienia włóknistego, absorbują siły ściskające i skręcające, przyczyniając się do utrzymania stabilności i elastyczności kręgosłupa.

Struktury tkanek miękkich i ich rola w zespołach bólowych kręgosłupa

Oprócz elementów kostnych i krążków międzykręgowych, w stabilizacji kręgosłupa i regulacji ruchu uczestniczą więzadła, torebki stawowe, mięśnie przykręgosłupowe oraz powięzie. Ich prawidłowa funkcja jest niezbędna do utrzymania stabilności, ruchomości i równomiernego rozłożenia obciążeń. Zaburzenia równowagi mięśniowej, zmiany degeneracyjne tkanek miękkich czy uszkodzenia więzadeł mogą stanowić czynniki prowokujące zespoły bólowe kręgosłupa.

Biomechanika ruchów kręgosłupa

Kręgosłup jest strukturą funkcjonalnie przystosowaną do ruchów zginania, prostowania, zgięć bocznych oraz rotacji. Mechanika poszczególnych odcinków jest różna – odcinek szyjny cechuje się dużą ruchomością, natomiast lędźwiowy przenosi największe obciążenia. Przewlekłe przeciążenia, niewłaściwa ergonomia ruchu oraz brak odpowiedniego przygotowania mięśniowo-powięziowego mogą prowadzić do mikrourazów i stanów zapalnych, sprzyjając powstawaniu zespołów bólowych kręgosłupa.

Etiologia zespołów bólowych kręgosłupa

Czynniki mechaniczne i strukturalne

Zespoły bólowe kręgosłupa często wynikają z uszkodzenia, przeciążenia lub zmian degeneracyjnych struktur kostno-stawowych i mięśniowo-więzadłowych. Do typowych przyczyn należą:

  • Dyskopatia: uszkodzenie krążków międzykręgowych, przepuklina jądra miażdżystego, uwypuklenie pierścienia włóknistego.
  • Zwyrodnienia stawów międzywyrostkowych: zmiany degeneracyjne struktur stawowych, powodujące ból i ograniczenie ruchomości.
  • Niestabilność kręgosłupa: nadmierna ruchomość segmentów kręgowych, prowadząca do przeciążeń i bólu.
  • Urazy pourazowe: skręcenia, zwichnięcia, złamania, uszkodzenia więzadeł czy mięśni.
  • Napięciowe bóle mięśniowe: wynik przewlekłego napięcia i dysbalansu mięśniowego.

Czynniki związane ze stylem życia i obciążeniami

Poza czynnikami strukturalnymi, zespoły bólowe kręgosłupa powiązane są z nieprawidłowym stylem życia. Do ważnych czynników należą:

  • Brak aktywności fizycznej: siedzący tryb życia, ograniczenie ruchu, osłabienie mięśni posturalnych.
  • Nieprawidłowa ergonomia: nieodpowiednie podnoszenie ciężarów, złe ustawienie stanowiska pracy, niewłaściwy dobór obuwia.
  • Nadwaga i otyłość: zwiększone obciążenie kręgosłupa, sprzyjające zmianom degeneracyjnym.
  • Przewlekły stres: napięcie mięśniowe, pogorszenie regeneracji tkanek, wpływ na percepcję bólu.

Czynniki psychospołeczne

Nie można pomijać wpływu czynników psychospołecznych na powstawanie i utrzymywanie się zespołów bólowych kręgosłupa. Negatywne emocje, depresja, lęk, brak wsparcia społecznego czy problemy rodzinne oraz zawodowe mogą nasilać dolegliwości bólowe i utrudniać powrót do pełnej sprawności.

Patofizjologia zespołów bólowych kręgosłupa

Mediatory bólu i proces zapalny

W patofizjologii zespołów bólowych kręgosłupa istotną rolę odgrywają mediatory stanu zapalnego (np. cytokiny), uwalniane w odpowiedzi na mikrourazy, uszkodzenia tkanek lub przeciążenia. Dochodzi do pobudzenia receptorów bólowych (nocyceptorów) w otaczających tkankach miękkich, więzadłach, torebkach stawowych czy krążkach międzykręgowych. Przewlekły stan zapalny i wtórne zmiany degeneracyjne mogą utrwalać dolegliwości, prowadząc do trudnych w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa.

Nadwrażliwość układu nerwowego

W przypadku przewlekłego bólu dochodzi do zjawiska sensytyzacji ośrodkowej, polegającego na zwiększeniu pobudliwości neuronów rdzeniowych i mózgowych, odpowiedzialnych za percepcję bólu. Skutkuje to odczuwaniem bólu nawet przy minimalnych bodźcach, które wcześniej nie wywoływały dolegliwości, nasilając intensywność i czas trwania bólu oraz utrudniając jego wygaszenie.

Obraz kliniczny i objawy zespołów bólowych kręgosłupa

Typowe objawy bólu szyjnego

W przypadku zespołów bólowych kręgosłupa w odcinku szyjnym obserwuje się:

  • Ból szyi promieniujący do ramion, głowy i górnej części pleców.
  • Ograniczenie ruchomości szyi, trudność w obrocie głowy.
  • Napięciowe bóle głowy, zawroty głowy, czasem szumy uszne.
  • Nadmierne napięcie mięśni przykręgosłupowych.

Objawy bólu piersiowego

W zespołach bólowych kręgosłupa piersiowego typowe są:

  • Ból międzyłopatkowy, nasilający się przy rotacji tułowia.
  • Uczucie sztywności, trudności w oddychaniu.
  • Promieniowanie bólu wzdłuż żeber, czasem mylone z problemami kardiologicznymi.

Objawy bólu lędźwiowego

Zespoły bólowe kręgosłupa lędźwiowego charakteryzują się:

  • Bólem w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, nierzadko promieniującym do pośladków i kończyn dolnych.
  • Ograniczeniem ruchomości przy schylaniu, prostowaniu, czy rotacji tułowia.
  • Uczuciem sztywności, napięciem mięśniowym.
  • W przypadku ucisku na korzenie nerwowe – mrowieniem, drętwieniem, osłabieniem siły mięśniowej kończyn dolnych.

Diagnostyka zespołów bólowych kręgosłupa

Wywiad lekarski i badanie kliniczne

Podstawą diagnostyki zespołów bólowych kręgosłupa jest dokładny wywiad, obejmujący czas trwania dolegliwości, charakter bólu, jego lokalizację, czynniki nasilające i łagodzące, a także informacje o stylu życia, aktywności fizycznej oraz czynnikach psychospołecznych. Badanie kliniczne polega na ocenie postawy, zakresu ruchomości, badaniu palpacyjnym okolic kręgosłupa oraz wykonywaniu testów funkcjonalnych i neurologicznych.

Badania obrazowe

W celu dokładnej oceny struktur kręgosłupa stosuje się:

  • RTG (Rentgen): Podstawowe badanie obrazowe, ukazujące układ kostny, ewentualne zmiany zwyrodnieniowe, deformacje, przesunięcia kręgów.
  • Rezonans magnetyczny (MRI): Badanie wysokorozdzielcze, pozwalające na ocenę krążków międzykręgowych, rdzenia kręgowego, korzeni nerwowych, więzadeł i tkanek miękkich.
  • Tomografia komputerowa (CT): Umożliwia szczegółową analizę struktur kostnych, przydatna w diagnostyce zmian urazowych i zwyrodnieniowych.

Badania laboratoryjne i dodatkowe testy

W przypadku podejrzenia procesów zapalnych, infekcyjnych lub reumatycznych wykonuje się badania laboratoryjne, w tym morfologię, OB, CRP, czynniki reumatoidalne. W razie potrzeby można także przeprowadzić badania elektrofizjologiczne (EMG, ENG) w celu oceny funkcji nerwów obwodowych.

Leczenie zespołów bólowych kręgosłupa – podejście zachowawcze

Farmakoterapia

Leczenie farmakologiczne zespołów bólowych kręgosłupa obejmuje stosowanie:

  • Niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ): redukujących stan zapalny i łagodzących ból.
  • Leków przeciwbólowych (np. paracetamol): stosowanych w celu zmniejszenia nasilenia dolegliwości bólowych.
  • Leków zwiotczających mięśnie: pomocnych w łagodzeniu napięć mięśniowych.
  • Leków antydepresyjnych i przeciwpadaczkowych: stosowanych w przypadku przewlekłego bólu neuropatycznego.

Fizjoterapia i ćwiczenia

Fizjoterapia stanowi kluczowy element leczenia zespołów bólowych kręgosłupa. Obejmuje:

  • Terapie manualne: mobilizacje stawów, masaże, manipulacje w celu poprawy ruchomości i zmniejszenia bólu.
  • Ćwiczenia wzmacniające i rozciągające: poprawiające stabilizację, kontrolę postawy oraz elastyczność mięśni i powięzi.
  • Techniki relaksacyjne: redukujące napięcie mięśniowe, np. trening autogenny, ćwiczenia oddechowe.
  • Fizykoterapia: wykorzystanie ciepła, zimna, elektrostymulacji, ultradźwięków w celu zmniejszenia bólu i przyspieszenia regeneracji.

Edukacja pacjenta

Pacjent powinien być świadomy istoty zespołów bólowych kręgosłupa, przyczyn ich powstawania oraz roli aktywności fizycznej, prawidłowej postawy, ergonomii ruchu i zarządzania stresem. Edukacja sprzyja poprawie samoopieki i zwiększa motywację do przestrzegania zaleceń terapeutycznych.

Leczenie zespołów bólowych kręgosłupa – podejście interwencyjne

Zastrzyki i blokady przeciwbólowe

W wybranych przypadkach, gdy objawy są intensywne i nie ustępują po leczeniu zachowawczym, stosuje się inwazyjne metody, takie jak:

  • Zastrzyki nadtwardówkowe z lekami przeciwzapalnymi: bezpośrednie podanie sterydów w okolice korzeni nerwowych.
  • Blokady stawów międzywyrostkowych: wprowadzenie leków znieczulających i przeciwzapalnych do stawów kręgosłupa.
  • Radiofrekwencja: ablacja gałązek nerwowych przewodzących ból.

Leczenie chirurgiczne

Operacja jest ostateczną formą leczenia zespołów bólowych kręgosłupa, podejmowaną zwykle w przypadku zaawansowanych zmian strukturalnych lub brak poprawy po długotrwałym leczeniu zachowawczym. Wskazaniami mogą być przepukliny dyskowe z uciskiem na rdzeń lub korzenie nerwowe, niestabilność kręgosłupa, znaczące zmiany zwyrodnieniowe. Metody chirurgiczne obejmują dekompresję, stabilizację kręgosłupa, artrodezy, a czasem wprowadzenie implantów międzykręgowych.

Rehabilitacja po leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa

Rola kompleksowej rehabilitacji

Proces rehabilitacji jest kluczowy dla przywrócenia pełnej funkcji pacjenta po epizodach zespołów bólowych kręgosłupa. Kompleksowa rehabilitacja obejmuje:

  • Indywidualnie dobrane ćwiczenia: mające na celu poprawę stabilizacji tułowia, wzmocnienie gorsetu mięśniowego, zwiększenie zakresu ruchomości i poprawę koordynacji.
  • Terapie manualne i techniki powięziowe: usprawniające funkcję tkanek miękkich i stawów.
  • Trening funkcjonalny: przygotowujący pacjenta do wykonywania codziennych czynności bez bólu.
  • Edukację prozdrowotną: obejmującą zasady ergonomii, profilaktykę nawrotów, radzenie sobie ze stresem i świadome dbanie o narząd ruchu.

Fazy rehabilitacji

Rehabilitacja pacjentów z zespołami bólowymi kręgosłupa często dzieli się na kilka etapów:

  1. Faza ostra: skupienie na łagodzeniu bólu, redukcji stanu zapalnego oraz poprawie komfortu pacjenta.
  2. Faza odbudowy funkcji: wprowadzenie ćwiczeń wzmacniających, rozciągających, poprawiających kontrolę motoryczną i stabilizację.
  3. Faza powrotu do aktywności: stopniowe zwiększanie obciążeń, nauka prawidłowych wzorców ruchowych, przygotowanie do codziennych zadań i aktywności sportowych.
  4. Faza utrzymania efektów: kontynuacja ćwiczeń, profilaktyka nawrotów, dbałość o właściwą aktywność fizyczną i ergonomię.

Profilaktyka zespołów bólowych kręgosłupa

Aktywność fizyczna i trening mięśni posturalnych

Regularna aktywność fizyczna stanowi jeden z najważniejszych elementów profilaktyki zespołów bólowych kręgosłupa. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha, grzbietu oraz mięśnie głębokie tułowia pomagają utrzymać prawidłową postawę i stabilizację kręgosłupa. Zaleca się wykonywanie ćwiczeń aerobowych (marsz, jazda na rowerze, pływanie) oraz ćwiczeń siłowych i rozciągających.

Ergonomia w życiu codziennym

Wdrożenie zasad ergonomii w codziennym życiu oraz środowisku pracy jest kluczowe dla zmniejszenia ryzyka rozwoju zespołów bólowych kręgosłupa. Należy zwrócić uwagę na:

  • Prawidłową wysokość biurka i krzesła.
  • Ustawienie monitora na wysokości oczu.
  • Regularne przerwy na rozciąganie i zmianę pozycji.
  • Unikanie dźwigania ciężarów w nieodpowiedni sposób.

Kontrola masy ciała i zdrowy styl życia

Utrzymanie prawidłowej masy ciała, zdrowa dieta oraz unikanie używek (np. palenia papierosów) wpływają na ogólną kondycję organizmu i redukują obciążenie mechaniczne kręgosłupa. Dbałość o higienę snu, odpowiedni materac oraz poduszkę również odgrywają istotną rolę w profilaktyce dolegliwości bólowych.

Znaczenie czynników psychospołecznych w zespołach bólowych kręgosłupa

Rola stresu i emocji

Stres przewlekły, lęk i depresja mogą zaostrzać dolegliwości bólowe i wydłużać proces leczenia. Pacjenci, u których występują zaburzenia nastroju lub chroniczne napięcie, mogą być bardziej narażeni na utrwalenie bólu. W związku z tym, integracja wsparcia psychologicznego lub terapii poznawczo-behawioralnej jest istotnym elementem kompleksowego podejścia.

Wsparcie społeczne i komunikacja z personelem medycznym

Pacjenci z zespołami bólowymi kręgosłupa powinni mieć dostęp do wsparcia rodziny, przyjaciół i specjalistów. Dobra komunikacja z lekarzem, fizjoterapeutą i innymi członkami zespołu terapeutycznego ułatwia zrozumienie problemu, zwiększa zaangażowanie w proces leczenia oraz wspiera długotrwałe utrzymanie efektów terapii.

Edukacja pacjenta z zespołami bólowymi kręgosłupa

Wiedza na temat przyczyn i mechanizmów bólu

Pacjent powinien rozumieć, że zespoły bólowe kręgosłupa wynikają z wielu czynników – od zmian anatomicznych i biomechanicznych, po wpływ psychospołeczny. Świadomość ta zwiększa akceptację procesu leczenia i pomaga w podejmowaniu racjonalnych decyzji dotyczących aktywności, terapii oraz profilaktyki.

Uczenie pacjenta samodzielnego radzenia sobie z bólem

W ramach edukacji pacjent powinien poznać techniki samopomocowe, takie jak:

  • Ćwiczenia rozluźniające i rozciągające.
  • Techniki relaksacyjne, medytacje, trening uważności.
  • Prawidłowe nawyki ruchowe i posturalne w życiu codziennym.
  • Systematyczne wykonywanie ćwiczeń profilaktycznych.

Motywacja do współpracy z personelem medycznym

Edukacja ma również na celu zmotywowanie pacjenta do aktywnego zaangażowania w proces terapeutyczny, przestrzegania zaleceń, regularnego wykonywania ćwiczeń oraz zgłaszania ewentualnych trudności i wątpliwości w trakcie terapii.

Rola zespołu interdyscyplinarnego w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa

Lekarz, fizjoterapeuta, psycholog – wspólne działania

Skuteczne leczenie zespołów bólowych kręgosłupa wymaga współpracy wielu specjalistów. Lekarz dokonuje diagnozy, ordynuje leczenie farmakologiczne lub kieruje na zabiegi chirurgiczne, fizjoterapeuta odpowiedzialny jest za rehabilitację ruchową i edukację, zaś psycholog lub terapeuta poznawczo-behawioralny może pomóc w radzeniu sobie z czynnikami emocjonalnymi i behawioralnymi. Dzięki temu podejściu kompleksowemu, pacjent otrzymuje wsparcie na wielu płaszczyznach.

Indywidualizacja terapii

Każdy pacjent jest inny, dlatego kluczowe jest indywidualne podejście w doborze terapii. Uwzględnienie poziomu aktywności, stylu życia, wieku, stanu emocjonalnego i oczekiwań pacjenta pozwala na skuteczne kształtowanie procesu leczenia.

Aktualne wytyczne i standardy postępowania w zespołach bólowych kręgosłupa

Evidence-based medicine (EBM) i protokoły kliniczne

W leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa coraz większą rolę odgrywa medycyna oparta na dowodach naukowych. Opracowywane są protokoły kliniczne i wytyczne, uwzględniające skuteczność poszczególnych metod terapii. Dzięki temu specjaliści mogą podejmować decyzje terapeutyczne w oparciu o najnowsze badania i rekomendacje, zwiększając szanse na skuteczną rehabilitację i redukcję bólu.

Nowoczesne metody terapii

W ostatnich latach rozwijają się nowe techniki i metody leczenia zespołów bólowych kręgosłupa, takie jak:

  • Terapia powięziowa: manipulacje tkankami miękkimi i powięziowymi.
  • Stabilizacja dynamiczna kręgosłupa: zastosowanie implantów i metod poprawiających stabilność segmentów ruchowych bez usztywniania.
  • Nowoczesne strategie rehabilitacyjne: trening funkcjonalny, techniki neuromobilizacji, metody kontroli motorycznej.

Problematyki zespołów bólowych kręgosłupa

Zespoły bólowe kręgosłupa to złożone i wieloaspektowe zagadnienie, wymagające interdyscyplinarnego, kompleksowego i indywidualnie dobranego podejścia. Od właściwej diagnostyki, przez skuteczne leczenie farmakologiczne i interwencyjne, po rehabilitację, profilaktykę i edukację pacjenta – każdy element ma znaczenie w procesie przywracania sprawności i poprawy jakości życia pacjenta. Zrozumienie mechanizmów powstawania bólu, roli czynników biomechanicznych, psychospołecznych oraz znaczenia aktywności fizycznej i zdrowego stylu życia stanowi klucz do skutecznego radzenia sobie z tym powszechnym problemem zdrowotnym.

Choć zespoły bólowe kręgosłupa są wyzwaniem zarówno dla pacjentów, jak i dla całego personelu medycznego, postęp nauki, rozwój metod diagnostycznych i terapeutycznych oraz rosnąca świadomość pacjentów pozwalają na ciągłe udoskonalanie standardów postępowania. Dzięki temu możliwe jest skuteczne ograniczanie dolegliwości, zapobieganie nawrotom oraz poprawa jakości życia osób zmagających się z zespołami bólowymi kręgosłupa.

Podobne
Przeczytaj także inne wpisy

29 stycznia, 2025 r.

Płaskostopie u dorosłych – objawy, przyczyny i sposoby leczenia

Gdy myślimy o stopach, najczęściej skupiamy się na tym, jak wyglądają buty, które nosimy, jak szybko…
Więcej

25 stycznia, 2025 r.

Płaskostopie u dzieci – kiedy potrzebne jest leczenie?

Płaskostopie to termin określający obniżenie, spłaszczenie lub wręcz brak typowego wysklepienia łuku stopy. U osoby dorosłej…
Więcej

20 stycznia, 2025 r.

Od czego robią się haluksy?

Wiele osób zadaje sobie pytanie: Od czego robią się haluksy? To zagadnienie jest istotne zarówno z…
Więcej
Mapa dojazdu
Jak dojechać do BodyMove
Adres naszego Centrum
ul. Rydygiera 19 lokal U17
01-793 Warszawa Żoliborz
woj. mazowieckie
Godziny otwarcia
Poniedziałek - Piątek: 08:00 - 21:00
Sobota: 08:00 - 14:00
Logotyp Google
4.9
na podstawie 525 opinii.
Zobacz opinie
Logotyp Google
5.0
na podstawie 168 opinii.
Logotyp Google
4.9
na podstawie 115 opinii.