Występowanie bardzo silnego bólu menstruacyjnego, ból odczuwany w trakcie stosunku płciowego jak również trudności z zajściem w ciążę mogą być objawami endometriozy.
Do częstych objawów należą:
Szacuje się, że choroba dotyka 7-15% kobiet w wieku rozrodczym i nieleczona może prowadzić do niepłodności. Nie występuje w okresie postmenopauzalnym ani przedpokwitaniowym.
Mianem endometrium określa się błonę śluzową wyściełającą macicę od wewnątrz. Jest to tkanka ulegająca zgrubieniu w odpowiedzi na stymulację hormonalną w trakcie cyklu menstruacyjnego. Jeśli nie dojdzie do zagnieżdżenia się w niej zapłodnionej komórki jajowej ulega ona złuszczeniu i pojawia się krwawienie miesięczne.
Endometrioza, zwana inaczej gruczolistością zewnętrzną, charakteryzuje się rozrostem błony śluzowej macicy (endometrium) poza jamę macicy. Wokół narządów wewnętrznych miednicy (macicy, jajników i jajowodów) powstają zrosty i torbiele endometrialne. Najczęściej rozrost endometrium występuje w obrębie otrzewnej wyścielającej jamę miednicy. W trakcie cyklu menstruacyjnego krew wydostaje się poza macicę do otrzewnej, co prowadzi do wytworzenia tam tkanki bliznowatej. Ta nieelastyczna tkanka powoduje zmniejszenie ruchomości narządów znajdujących się w jej bezpośrednim otoczeniu i może powodować m.in. niedrożność jajowodów i uniemożliwić tym samym zajście w ciążę.
Zrosty mogą obejmować również sąsiadujące z macicą narządy: pęcherz i odbytnicę. Objawami rzadziej występującymi, ale możliwymi będzie w tym przypadku ból w trakcie oddawania moczu lub krwiomocz lub ból w trakcie defekacji.
Endometrioza jest chorobą postępującą. Do przyczyn jej występowania należą:
Brak równowagi hormonalnej i nadmiar estrogenów może prowadzić do rozwoju endometriozy. Kobiety których siostry lub matki dotknięte są tym schorzeniem częściej są narażone na jego wystąpienie.
Niekiedy endometrioza może przebiegać bezobjawowo i zostać wykryta przypadkowo przy operacji laparoskopowej w obrębie jamy brzusznej. Do rzadkich objawów należą też plamienia lub krwawienia acykliczne, krwotoki miesięczne, krwiomocz, plamienia kontaktowe lub krwawienia z układu pokarmowego. Do ustalenia diagnozy należy wykonać badanie laparoskopowe z biopsją lub nieinwazyjne badanie obrazowe (USG,MRI).
Leczenie endometriozy obejmuje operacyjne usunięcie występujących już zrostów i torbieli endometrialnych laserem bądź diatermią. Stosuje się również suplementację hormonalną mającą na celu ograniczenie krwawienia z ognisk endometrium i zmniejszenie dolegliwości bólowych związanych z cyklem menstruacyjnym.
Zwiększenie ruchomości narządów bezpośrednio można uzyskać stosując manualne techniki osteopatyczne odpowiednio na macicę, jajniki i pęcherz moczowy. Techniki te mają zastosowanie na każdym etapie rozwoju endometriozy i mogą w znaczącym stopniu podnieść jakość życia pacjentki dotkniętej tym problemem jak również zwiększyć jej szanse na zajście w ciążę.
Leczenie osteopatyczne jest skuteczne, bezbolesne i nieobciążone ryzykiem powikłań. Terapia zawsze jest dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjentki i stanowi wartość dodaną w holistycznym modelu leczenia endometriozy.
Techniki osteopatyczne nie tylko zwiększają ruchomość macicy i narządów położonych w jej sąsiedztwie. Poprzez pracę pośrednio na układzie nerwowym zwiększa się też ich ukrwienie i drenaż płynów co dodatkowo wspomaga powrót do równowagi hormonalnej, zmniejsza dolegliwości bólowe w trakcie menstruacji jak i sprzyja zajściu w ciążę. Praca na dnie miednicy zwiększa elastyczność tkanek podpierających macicę i tym samym też wspomaga jej ruchomość i lepsze ukrwienie. Dodatkowo stosując techniki osteopatyczne na kość krzyżową i kości miednicy można bezpośrednio wpływać na napięcie tkanek zawieszonych w miednicy i w ten sposób wpływać na poprawę funkcji narządów znajdujących się w niej.
Każde leczenie osteopatyczne poprzedza dokładne badanie pacjentki nie tylko pod kątem ginekologicznym. Przeprowadza się szczegółowy wywiad chorobowy, tak żeby ustalić przyczynę dolegliwości i opracować optymalny i indywidualny program leczenia. Ocenia się też postawę ciała i napięcie tkanek problematycznej okolicy. Niekiedy występują wskazania do rozszerzenia leczenia również na inne układy i części ciała. Skuteczne w leczeniu problemów natury ginekologicznej bywają techniki kranio-sakralne, które poza działaniem miejscowym wykazują działanie ogólnoustrojowe zmniejszające pobudliwość układu współczulnego, który jest odpowiedzialny za reakcje stresowe i u wielu pacjentów wymaga znormalizowania.
Pod koniec każdej wizyty terapeuta omawia z pacjentem plan dalszego leczenia. Niekiedy wskazana jest niewielka zmiana diety lub włączenie suplementacji, tak by efekty były optymalne i trwałe. Część pacjentów odniesie korzyść wykonując konkretne ćwiczenia lub włączając pewne aktywności fizyczne do swojego planu dnia. Każdy pacjent jest inny dlatego program leczenia będzie się u każdego różnił. Nie ma jednej recepty na żadne schorzenie a w przypadku endometriozy do tematu należy tym bardziej podejść od wielu stron i holistycznie.
1 marca, 2019 r.
8 lutego, 2019 r.
