Dziedzina fizykoterapii zajmująca się leczeniem objawowym schorzeń m.in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju prądów leczniczych. Celem elektroterapii jest złagodzenie bólu i poprawienie ukrwienia stymulowanej tkanki. Przyspiesza wchłanianie obrzęków i wysięków śródstawowych. Jest przygotowaniem do dalszej rehabilitacji, ponieważ pobudza mięśnie i przerywa mechanizm „błędnego koła bólu”.
Są to prądy impulsowe (sześć rodzajów: MF, DF, CP, LP, RS, MM) o niskiej częstotliwości i charakteryzują się działaniem dynamogennym, to znaczy: przenikaniem w głąb tkanek. Ten czynnik ma właściwości wzbudzania względnie zwiększania pobudliwości, a więc przywracania tkankom ich normalnego, fizjologicznego dynamizmu (siły i napięcia). Podczas zabiegu w krótkim czasie kilkakrotnie zmieniamy rodzaj prądu. Działanie prądów DD, w zależności od ich rodzaju, polega na przekrwieniu, efekcie przeciwbólowym, zmniejszeniu napięcia lub stymulacji mięśni. Jest to działanie miejscowe i stosunkowo płytkie.
Zastosowanie:
Są kolejnym przykładem zabiegów, które znalazły zastosowanie w fizykoterapii. Prądy interferencyjne (Nemeca) są to prądy średniej częstotliwości, skrzyżowane. Zasada działania polega na wprowadzeniu do tkanek 2 obwodów prądów zmiennych o średniej częstotliwości: 1 obwód – 4000 Hz, i 2 obwód – 4100 Hz. W miejscu nałożenia prądów wytwarza się nierównomierne pole elektryczne obejmujące stosunkowo duży obszar ciała Prądy interferencyjne przenikają głęboko w tkanki, nie powodując spadku napięcia przy przechodzeniu przez skórę. Łagodzą ból , zwiększają ukrwienie, usprawniają przewodnictwo nerwowe nerwów ruchowych oraz podwyższają próg czucia nerwów czuciowych.
Zastosowanie:
Do zabiegów galwanicznych używamy prądu stałego wprowadzanego do tkanek przy pomocy dwóch płaskich elektrod. Pomiędzy elektrodą a skórą pacjenta umieszcza się wilgotny podkład. Przepływ prądu stałego przez tkankę mięśniową i nerwową powoduje zmiany w ich pobudliwości, co jest wynikiem zachodzącego pod wpływem prądu przemieszczania się jonów i zmian w polaryzacji błon komórkowych. Pobudliwość pod elektrodą połączoną z biegunem ujemnym źródła prądu, czyli katodą – wzrasta, zaś pod anodą (+) maleje, dlatego też wpływ bieguna dodatniego wykorzystujemy w zwalczania bólu, a bieguna ujemnego w leczeniu zaburzeń czucia i zapobieganiu degeneracji włókien w uszkodzonym nerwie.
Zastosowanie:
Elektrostymulacje
W zabiegu elektrostymulacji stosujemy prądy małej częstotliwości złożone z impulsów o różnym przebiegu i częstotliwości , których parametry możemy dowolnie regulować i dowolną ilość razy powtórzyć. Cechą tych prądów jest zdolność wywoływania w czasie ich przepływu skurczów mięśni szkieletowych. Celem zabiegu jest pośrednie pobudzenie w wyniku stymulacji właściwego nerwu i bezpośrednie pobudzenia mięśnia.
Zastosowanie:
zapobieganie zanikom odnerwionych mięśni
odbudowa upośledzonych mięśni np. po porażeniach lub po zdjęciu opatrunku
