Kolano kinomana zapalenie stawu rzepkowo-udowego

Jest to stan zapalny części kolana znajdującej się między rzepką, a przednią częścią powierzchni stawowej kości udowej. Staw rzepkowo-udowy każdego dnia poddawany jest ogromnym obciążeniom, które wielokrotnie przekraczają ciężar ciała człowieka.

Budowa stawu rzepkowo-udowego

Staw rzepkowo-udowy jest kluczowym elementem kompleksu stawu kolanowego i odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu kolana, szczególnie podczas czynności obejmujących zginanie i prostowanie kolana.

Staw ten składa się z poniższych struktur:

• Rzepka – płaska, trójkątna kość znajdująca się z przodu kolana. Łączy się z kością udową i zapewnia korzyści mechaniczne podczas ruchów kolana. Tylna powierzchnia rzepki jest podzielona na fasety, które łączą się z kłykciami kości udowej.
• Kość udowa – na dalszym końcu kości udowej znajdują się dwa zaokrąglone kłykcie (boczny i przyśrodkowy), które tworzą bloczek kości udowej – rowek, po którym rzepka ślizga się podczas ruchu kolana.
• Ścięgno mięśnia czworogłowego – łączy mięśnie czworogłowe (mięśnie z przodu uda) z rzepką. Jest przedłużeniem mięśnia czworogłowego uda i służy do przenoszenia sił na rzepkę.
• Więzadło rzepki – jest kontynuacją ścięgna mięśnia czworogłowego, które łączy rzepkę z guzowatością kości piszczelowej, wyrostkiem kostnym z przodu kości piszczelowej. Więzadło to pomaga zakotwiczyć rzepkę i stabilizuje staw rzepkowo-udowy.
• Chrząstka stawowa – pokrywa tylną powierzchnię rzepki i odpowiadające jej kłykcie kości udowej. Ta gładka chrząstka zapewnia powierzchnię o niskim tarciu, dzięki czemu rzepka może płynnie przesuwać się po bloczku kości udowej podczas ruchów kolana.
• Błona maziowa i płyn maziowy – staw rzepkowo-udowy, podobnie jak cały staw kolanowy, otoczony jest torebką stawową wyłożoną błoną maziową. Błona maziowa wytwarza płyn maziowy, który smaruje powierzchnie stawów i zmniejsza tarcie podczas ruchu.

Zapalenie stawu rzepkowo-udowego- przyczyny

Powodem zapalenia stawu rzepkowo-udowego są przykurcze mięśni oraz nierównomierna praca kolan. Rzepka jest wówczas nieproporcjonalnie obciążana, czego efektem jest ból. Kolano kinomana dotyka przede wszystkim osoby, które prowadzą siedzący tryb życia, w trakcie którego kolana są przez większość czasu ugięte. Na zapalenie stawu rzepkowo-udowego cierpią też czasem kobiety, które chodzą na szpilkach, przez co nie prostują w pełni kolan, co skutkuje ciągłymi obciążeniami stawu. Przyczyną kolana kinomana można być również wadliwa budowa kolana, związana z bocznym ustawieniem przyczepu więzadła rzepki na kości piszczelowej.

Kolano kinomana – leczenie

Przede wszystkim w rehabilitacji kolana kinomana chodzi o jego odciążenie, dlatego wykonuje się specjalnie dobrane ćwiczenia, których zadaniem jest odpowiednie rozciągnięcie i wzmocnienie mięśni. W rehabilitacji kolana zaleca się również terapię laserem wysokoenergetycznym HIL, który działa przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo. Rehabilitację kolana uzupełnia kinesiotaping, który ma za zadanie odciążyć kolano, a równocześnie umożliwić pacjentowi normalne funkcjonowanie.

Kolano kinomana – objawy

Gdy schorzenie się rozwija trudno zauważyć pierwsze objawy. Te występują dopiero w dalszej fazie choroby – są to m.in. trzeszczenie, chrobotanie lub strzelanie w kolanie, zwłaszcza podczas jego zginania. Pacjenci w trakcie siedzenia skarżą się na ból, który jest umiejscowiony albo z przodu kolana, albo po jego bocznej stronie.

By precyzyjnie postawić diagnozę medyczną i ze 100% pewnością określić, że pacjent cierpi właśnie na „kolano kinomana” należy udać się do dobrego ortopedy ze zdjęciem RTG, które wraz z przeprowadzonym przez lekarza-specjalistę wywiadem i badaniem przedmiotowym będzie stanowiło podstawę do postawienia diagnozy i umożliwi zalecenie leczenia.