Rehabilitacja po zwichnięciu rzepki
Terminem tym objęte są nawracające boczne przemieszczenia rzepki. Najczęściej związane są z patologią rozwojową stawu rzepkowo-udowego, natomiast bardzo rzadko są wynikiem urazu.
Terminem tym objęte są nawracające boczne przemieszczenia rzepki. Najczęściej związane są z patologią rozwojową stawu rzepkowo-udowego, natomiast bardzo rzadko są wynikiem urazu.
Zwichnięcie rzepki ma miejsce, gdy rzepka zostaje wypchnięta z normalnej pozycji w rowku rzepkowo-udowym kości udowej. To przemieszczenie może prowadzić do bólu, obrzęku i niestabilności kolana. Zwichnięcie rzepki występuje częściej u osób młodszych i często wiąże się z urazami sportowymi lub urazami.
Najczęstszymi przyczynami są: niepełny rozwój kłykcia bocznego lub spłycenie wcięcia międzykłykciowego, boczne przemieszczenie guzowatości piszczeli, zaburzenia kształtu rzepki, nadmierna dominacja troczka bocznego, uogólniona wiotkość stawowa, koślawość kolana, nieprawidłowości głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego.
W przypadku częstego, nawrotowego zwichnięcia rzepki leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, a opóźnione podjęcie decyzji o leczeniu operacyjnym doprowadza do nieodwracalnego uszkodzenia chrząstki rzepki oraz utrwalonego podwichnięcia (nieprawidłowego, niescentrowanego położenia).
O operacyjnym leczeniu oraz technice zabiegu operacyjnego, każdorazowo decyduje lekarz po przeprowadzeniu dokładnego badania ortopedycznego. Zabieg operacyjny w każdym przypadku powinien być dostosowany do rodzaju stwierdzonej patologii wewnątrzstawowej, wieku pacjenta, częstości występujących zwichnięć.
W wielu ośrodkach stosuje się następujące zabiegi operacyjne:
W przypadku istnienia wskazań medycznych, bardzo dobre rezultaty w uzyskaniu stabilności rzepki, przynosi zabieg rekonstrukcji troczka przyśrodkowego. W połączeniu z bocznym uwolnieniem w znaczny sposób poprawia ustawienie rzepki we wcięciu międzykłykciowym, stabilizuje tor ruchu podczas zgięcia i wyprostu kolana, zabezpiecza rzepkę przed kolejnymi zwichnięciami.Posiadamy również duże doświadczenie w doborze wkładek ortopedycznych korygujących koślawe ustawienie kolan. Wkładki mają za zadanie redukować wektor sił spychających rzepkę do boku.
Zaopatrzenie ortopedyczne stosujemy zarówno przed i po zabiegu operacyjnym. Istotnym elementem leczenia jest również rehabilitacja. Utrwala efekt operacji, przywraca odpowiednią siłę i dynamikę stawu kolanowego. W technikach rehabilitacyjnych stosujemy zabiegi mobilizacji dośrodkowej rzepki, plastrowanie tzw. taiping, oraz zabiegi przywracające odpowiednią równowagę mięśniową.
Ważne jest, aby zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpi zwichnięcie rzepki, zwłaszcza jeśli występuje silny ból, obrzęk lub nawracające epizody. Pracownik służby zdrowia, na przykład specjalista ortopeda, może postawić właściwą diagnozę, zalecić leczenie i opracować plan rehabilitacji dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta.
