Boczna niestabilność stawu skokowego

Jest kilka podziałów niestabilności z których każdy jest wskazówką dla terapeuty jak prowadzić pacjenta i jakie jest dla niego rokowanie. Jednym z nich jest podział na niestabilność boczną i przyśrodkową. Pierwsza z nich jest powikłaniem typowego skręcenia kostki w mechanizmie inwersyjnym. Uraz taki jest powszechny i stanowi najczęstszą przyczynę nagłych urazowych interwencji lekarskich. W większości przypadków dotyczy osób młodych (około 20 r.ż.) aktywnie uprawiających sporty. Mimo, że uraz pojawia się w relatywnie młodym wieku powikłanie jakim jest niestabilność nie musi rozwinąć się objawowo od razu. Żeby to zrozumieć trzeba zdefiniować co to jest niestabilność.

Według jednej z definicji jest to zwiększona ruchomość stawu, w wyniku której pojawiają się objawy pochodzące ze stawu (t.j. ból, uciekanie, wrażenie/rzeczywiste podwichnięcia, obrzęki, powtarzające się zwichnięcia i inne). Uszkodzenie więzadeł, bądź powierzchni stawowej początkowo powoduje jedynie zwiększenie ruchomości, co samo z siebie nie musi dawać jeszcze objawów. Przykładem może być grupa osób mająca wrodzoną wiotkość kolagenową, u których obserwujemy zwiększoną ruchomość w stawach bez żadnych objawów niestabilności. Sytuacja ta ulega zmianie jeśli do zwiększonego zakresu dołączą się w/w objawy.

Inną formą klasyfikacji niestabilności jest podział na niestabilność funkcjonalną i mechaniczną. Pierwsza z nich jest patologią, w której istnieją subiektywne objawy niestabilności (pacjent je opisuje, odczuwa), ale nie można jej wykazać obiektywnie (badania obrazowe, testy kliniczne). Mechaniczna znów bazuje na ocenie testów oraz badań obrazowych, ale nie zawsze musi być symptomatyczna. Między pierwszym, a drugim typem nie ma związku przyczynowo-skutkowego. Niemniej jednak wiedza, z którym typem mamy do czynienia jest istotnym czynnikiem prognostycznym.

Jeśli bowiem pacjent ma objawy niestabilności, ale w badaniach nie można wykazać jej obecności oznacza to, że dolegliwości są raczej zaburzeniem kontroli nerwowo-mięśniowej. Jest to dobre rokowanie dla pacjenta w kontekście leczenia zachowawczego. Jeśli natomiast można wykazać obecność niestabilności funkcjonalnej jak i mechanicznej trzeba liczyć się z koniecznością interwencji chirurgicznej.